Chłód lata parny muślin
rychły kres wakacji. Zbysław M.
po podróży wita się z przyszłością.
Miękki ruch dłoni: tramwaj uwozi
znajomą. Jednak stare miasto
nie zna wytchnienia. Czyha na
rogu ulic gdy gęstnieje mrok.

- Dwie doby w drodze
i dziś wciąż na nogach. Patrzę
na znane trakty wśród dawnej
substancji i piękna: trwają
wbrew szarości. 

             Śniegi śniegi Dalekiej Północy.

- Boję się przedwczesnej jesieni:
zaznałem już deszczu i chłodu.
Bezlitosne światło obcych
łazienek wydobywa kruchość ciał.
Dotkliwa jest młodość pod
osłoną nocy.

             Deszcz w Helsinkach i śnieg w Laponii.
             I deszcz w Helsinkach.

- A rówieśnicy wtopieni
w szarość ścian? Gdy brak
ciepłego lata przygód greckiej
plaży trzeba mieć w życiu
dobrze określony cel: przeć
doń zuchwale namiętnie
cierpliwie. 

             Czy deszcz ze śniegiem śnieg z deszczem 
             uchronią przed natręctwem powtórzeń?

- Dziecko ogrody albo
posłannictwo:
                          wtedy można
abstrahować od ciała które
nas zawodzi - konkluduje
Zbysław M. śledząc swe
zwierciadlane odbicie. 

             Ciemna sień z dzieciństwa. Zalane 
             słońcem podwórko. Płatki śniegu 
             na kryształowej tafli: lustra? 
            jeziora? kałuży?

- Ułudna niepochwytność mgnień
i nakłuć:
           w przegubie stygmat
wiecznie schnącej farby jak ognik
papierosa na gładkiej skórze.
Spazm czy rafinada? 

             Ulewa w Helsinkach. Wycieraczki 
             mozolnie rozdzielają wody: tworzą 
             strefy widoczności.

Zbysław M. rusza przed siebie:
mroki Plant pieszczą jego oczy. Zaledwie
przed miesiącem kwitły tutaj lipy.
Dziś zapach przypomina Targ Rybny
w Helsinkach. 

             W Laponii śnieg się skrzy: 
             chrzęści pod nogami gdy Maestra 
             Boznańska staje przy sztalugach.

Zbysław M. odwraca głowę.
W grach światła i półcieni
w migotliwym mroku
z uporem poszukuje wolnych
wartościowości: sprawdza
nietrwałe wiązania.

(1986,1989)