Nie mów:
w tym kraju.
Mów: w tej
puszczańskiej pełnej
zwierza Krainie
wśród dolin żyznych
bystrych spławnych rzek
na kwietnych łąkach
pośród stawów rybnych.
W Krainie – co nas mlekiem
i miodem przyjęła
karmiła przaśnym
plackiem syciła
mięsiwem.

Nie mów:
w tym kraju.
Mów: pośród tych
ludzi co los swój
ciężki zwykli
przyjmować w pokorze
skłonni do życia mrzonką
zdziwieni jak dzieci
bez chytrego rozumu
i zawiści w sercu.
I bez podwójnej miarki
łatwej dla swojaków
a dla obcego
trudnej.

Nie mów:
w tym kraju.
Mów: na tej boleśnie
doświadczonej ziemi
gęsto zroszonej potem
spłukiwanej krwią
która ufnie wsiąkała
w płaski piach Mazowsza
jezior tonie barwiła
wawelskie wapienie
i kopaliny Śląska
szczodrze i rozlewnie…
Schła na sarmackich stepach
na helskiej mierzei
przy kaplicy Boimów
w zaułkach Wilejki.
I w Karpatach – gdzie
orzeł przedni miał
swe stanowisko.

W tym kraju.
Nie mów tak więcej.
Mów: tutaj u nas
w Polsce.


(1989)