Jan Polewka, scenograf, artysta malarz, reżyser teatralny

hasło: żyszkiewicz waldemar

poeta z innych schodów, ale też podniebny. I nawet po trosze bajkopisarz,
a z wykształcenia filozof. Czuły na urodę kobiet, pisze o nich wiersze, czasem nawet śmiałe jak ten: „kobieta nowoczesna czterech mężczyzn miewa, narzeczonego,
męża, kochanka i chłopca...”. W temacie polityki i demokracji okazał się jednak mniej oryginalny, bo wszędzie widział nie tyle spisek, ile samych agentów i szpiegów. Co mnie rozśmieszyło, bo na przykład z kręgów warszawskich od dawna wiem, kto jest kto,
a kto nie jest. Ale w drugim podejściu, w cichą, letnią, sąsiedzką noc uzyskaliśmy jakiś kompromis, jakkolwiek skrajnie prawicowy fanatyzm Waldka wpakował mnie, siłą kontrastu, w bezkompromisowo-postępową lewicowość. Po czym zawróciliśmy dośrodkowo i ostatecznie zgodziliśmy się na różne formy demokracji – na przykład bardziej angielską (z Dworem Królewskim) dla Waldka, i bardziej francuską czy amerykańską dla mnie. O polskiej raczej nie mówiliśmy, ale w razie czego możemy
dać przykład dla trudnych rozmów dwustronnych.

[ABC Jana Polewki, „Didaskalia – Gazeta Teatralna” nr 18, Kraków 1997]

Skan publikacji