Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego w Unii to przedsięwzięcie nader skomplikowane. Co gorsza, pozaturystyczne migracje Europejczyków mogą ułatwić rozprzestrzenianie się terroryzmu.

„Dwadzieścia lat temu niezależny związek zawodowy o nazwie Solidarność niemal położył kres komunizmowi w Polsce. Dziś polityczni spadkobiercy Solidarności muszą liczyć się z tym, że ich czas dobiega końca”. Krótki, dynamiczny tekst opatrzony takim właśnie leadem, zdjęciem młodego Lecha Wałęsy i tytułem wieszczącym koniec ery Solidarności wydrukował The Economist z 18 sierpnia br. Dawno nie czytałem równie powierzchownej, a przez to mylącej analizy.

Zachodni kapitał szykuje się do przejęcia kontroli nad polskim przemysłem cukrowniczym. Zdaniem ministra Balazsa, który popiera formę tzw. prywatyzacji regionalnej, zagranicznych inwestorów nęcą niższe u nas koszty produkcji i tańsza niż w UE siła robocza. Jeśli tak, to dlaczego my sami nie mielibyśmy zarabiać na tej strategicznie ważnej produkcji? I dlaczego po 5 latach „przekształceń własnościowych” według dotychczasowego modelu cukier pozostaje w cukrowniach, buraki u rolników, a nieosiągalne pieniądze – w bankach? Co dziwniejsze, pomysł korzystnego powiązania interesu plantatorów buraków, przemysłu przetwórczego i rodzimego kapitału napotyka na ogromne opory, zarówno u władz, jak i w mediach.