Skromna broszura kontra elegancki wolumin. „Zaszczuta” kobieta wobec „bezlitosnego” IPN. Kogo dziś stać na kosztowną promocję wizerunku, a kto próbuje tylko dociekać prawdy?

Nazwiska kolejarzy, lekarzy i starosty lubaczowskiego znalazły się na liście opublikowanej przez przemyską Grupę Ujawnić Prawdę. Mimo prób zastraszania członków GUP, Solidarność „Ziemi Przemyskiej” będzie kontynuować proces oddolnej lustracji.

Klimat skandalu i sensacji, w jakim dwa polskie dzienniki ujawniły fragmenty wewnętrznego dokumentu – raportu otwarcia o stanie archiwów w centrali IPN – przedstawionego przez prezesa Janusza Kurtykę członkom Kolegium instytutu w połowie lutego 2006, okazał się przydatny. Zwrócił bowiem uwagę opinii publicznej na problemy tej instytucji skuteczniej niż kosztowna akcja promocyjna.

Promocja specjalistycznego periodyku IPN „Aparat represji w Polsce Ludowej 1944 – 1989” dowiodła, że wysokie standardy badawcze i atrakcyjność czytelnicza mogą iść ze sobą w parze. A wiedza o ponurych tajemnicach PRL ułatwia zrozumienie całkiem współczesnych wątków debaty, jaka toczy się między zwolennikami i oponentami IV RP.

Ze względu na stan naszego sądownictwa oraz pomyłki, których trudno uniknąć, nie stać nas na luksus niekomentowania wyroków.

„Aparat Bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza” to pierwsza część trzytomowej z założenia pracy zespołu historyków Instytutu Pamięci Narodowej, którzy – jak czytamy w redakcyjnej nocie – „starali się odtworzyć obsadę kierowniczych stanowisk aparatu bezpieczeństwa w Polsce w latach 1944 – 1956.