Trzeba przyznać, że William Jefferson Clinton zrobił wiele, aby pozostać w blasku jupiterów. Były prezydent nie stoi jednak u progu tzw. przedsionka sławy, raczej wręcz przeciwnie. A przychylne mu dotąd media wydają się tracić resztki cierpliwości.

Wyjść z cienia, okazać zdolność do objęcia samodzielnego przywództwa – oto zadanie, przed jakim stanęli dwaj główni rywale w tegorocznym wyścigu do Białego Domu. Bush junior poradził sobie z tym znakomicie. Nawet nieżyczliwe republikanom media nie nazywają go „synem swego ojca”. W trudnej sytuacji jest za to wiceprezydent Gore. A dominujący i wciąż popularny Bill Clinton wcale mu jej nie ułatwia. Czy Joseph Lieberman, centrysta i ortodoks, w roli kandydata na wiceprezydenta pomoże Gore’owi przełamać złą passę?

Nazwy używane u początków europejskich procesów integracyjnych, takie jak Europejska Wspólnota Węgla i Stali, Wspólny Rynek, Europejska Wspólnota Gospodarcza, Unia Gospodarcza i Walutowa, mogły mylić i zapewne do dziś wielu mylą. Wykład ministra Josefa Fischera na berlińskim Uniwersytecie Humboldta miał tę zaletę, że postawił sprawę jasno:
integracja europejska ma charakter na wskroś polityczny.

14 kwietnia 1988 roku do Zakopanego na krótko wróciła zima.
Dzień był pochmurny, pozbawiony wdzięku, w mokrym śniegu łatwo przemakały buty. W chwili, gdy do grobowca Marii Witkiewiczowej spuszczano przywiezioną rankiem z Ukrainy i okrytą polską flagą trumnę, byłem na Pęksowym Brzyzku, oddalony od epicentrum zdarzeń zaledwie
o kilka kroków, pod okalającym zakopiański cmentarzyk murem. Ale kiedy stojący nieopodal Andrzej Kurz, długoletni dyrektor Wydawnictwa Literackiego, z dziwnym półuśmiechem szepnął mi na ucho, że „to wcale
nie jest Witkacy, lecz jakiś Poleszuk”, po prostu mu nie uwierzyłem.

Z Wadowicami łączą go szczególne więzy. Tu przecież – jak sam powiedział – wszystko się zaczęło: życie i szkoła, teatr i kapłaństwo. Zgromadzonych na Rynku mieszkańców miasta oraz okolic, a wraz z nimi miliony telewidzów, Jan Paweł II zaprosił na sentymentalną przechadzkę
po swym rodzinnym mieście. Nakreślona z niezwykłą subtelnością,
ale i dyskretnym poczuciem humoru mapa papieskich wzruszeń chwilami może zaskakiwać.

Za sprawą niefortunnego wywiadu udzielonego przez Glenna Hoddle’a Timesowi Anglia stała się areną wielkiej awantury, w której znany piłkarz, a ostatnio selekcjoner angielskiej drużyny narodowej, padł ofiarą gruntownego pomieszania kryteriów. Sterowanie opinią publiczną przez media wyłączone spod kontroli zdrowego rozsądku sprawia, że także w warunkach wolnego rynku oraz braku cenzury prewencyjnej – powrót światopoglądowego dyktatu staje się całkiem realnym zagrożeniem.