Zewsząd słychać ubolewanie nad poziomem debaty publicznej, nad rozpadem wspólnoty. Ale ten proces degradacji ciągnął się przez całe pokolenie. I nie byłby możliwy bez naszych nagannych zaniechań, bez przyzwolenia na dzikie swawole barbarzyńców.

Czy chciałbyś mieszkać w stolicy kraju, przy trakcie królewskim, niedaleko pałacu prezydenckiego, w mieszkaniu stanowiącym część, może nawet całość piano nobile, tej najbardziej eleganckiej kondygnacji dawnych okazałych kamienic i rezydencji? A któż by nie chciał gwiazdki z nieba...

Dziś trudno żywić w tej sprawie wątpliwości. Nihilizm moralny, który przejawił się w sposobie potraktowania przez stronę rosyjską zwłok ofiar smoleńskiej enigmy z 10 kwietnia 2010 roku, wskazuje nie tylko na zamysł pohańbienia ciał martwych już wrogów, ale przede wszystkim na zasadniczą odmienność cywilizacyjną ludów i władz państwa ze stolicą na Kremlu.

Lektura książki Kacpra Rękawka Człowiek z małą bombą. O terroryzmie
i terrorystach uruchomiła emocje: od zaciekawienia oraz uznania dla autora, aż po irytację. I z powrotem.

Przejeżdżając niedawno przez wiadukt, ujrzałem duży bilbord. Na nim dziewczynka, z miną starej-maleńkiej, wskazuje słowa napisane kredą na tablicy: Szkoła to nie Kościół. I jeszcze trzy wykrzykniki mające sugerować doniosłość sprawy.

Tzw. afera taśmowa zaprząta uwagę Polaków. Ma przykryć utratę kontroli nad polską chemią? Zdjąć z wokandy pełzający rozbiór Ukrainy? Oby nie coś jeszcze gorszego.