Gawęda stołeczna, historyczny quasi-reportaż, sfabularyzowana autobiografia? Niełatwo ten późny debiut Waldemara Pernacha zakwalifikować. Ale przeczytać warto, bo to ważna książka.

Esej literacki. Reportaż historyczny. Studia nad myślą konserwatywną. Mimo pozornego zróżnicowania werdykt Mackiewiczowskiej kapituły trafnie odczytuje znaki czasu.

Laureatem trzeciej edycji nagrody „Złotej Ryby” dla obiecującego felietonisty młodego pokolenia (do lat 40) został Łukasz Warzecha, sprawny, uprawiający różne formy dziennikarz, także aktywny bloger, który publikuje w „Fakcie”, „Rzeczpospolitej” i portalu wPolityce.pl.

Pierwszy raz usłyszałem go we Wrocławiu, w konkursie festiwalu
Jazz nad Odrą. Był rok 1969, może 1970. Tomasz Szukalski, młody, debiutujący saksofonista, od razu przykuł moją uwagę. Pełne wigoru improwizacje i ekspresja, widoczna również w tym, co dziś nazywamy
mową ciała, tworzyły klimat wykraczający poza siermiężną codzienność tamtego czasu.

W roku 2008 Marek Ałaszewski, założyciel Klanu, jednej z pierwszych grup grających w Polsce progresywnego rocka, po dłuższej przerwie reaktywował zespół w klasycznym dla tego rodzaju muzyki kształcie.

To już dziesiąta edycja Nagrody im. Mackiewicza. Tym razem kapituła postawiła na poezję poszukującą prawdy o historii, Bogu i człowieku.