Dom, w którym mieszkają Danuta, Marek i Łukasz Grechutowie, leży po drodze na lesisty szczyt jednego z malowniczych wzniesień zamykających krakowską nieckę od południowego zachodu. Wokół sielska cisza, piękne widoki. Nic dziwnego – jesteśmy przecież na wysokości stanowiska hejnalisty, który co godzinę z wieży Kościoła Mariackiego przypomina krakowianom i turystom o żywotności prastarej tradycji.

Najnowszy tom wierszy Zbigniewa Herberta zatytułowany Epilog burzy ukazał się wiosną br. nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego,
czyli usamodzielnionej już filii krakowskiego WL-u. W latach 90. oficyna
z Wrocławia najwytrwalej towarzyszyła twórczości autora „Potęgi Smaku”, wydając zresztą nie tylko jego poezje, ale także dramaty i eseje.

Połączyć obraz i tekst. Przesłaniu nadać malarski kształt. Litery uczynić tworzywem obrazu, jak w typografii. Technika dowolna, eksperyment mile widziany. Bez ograniczeń tematycznych, tyle że poetyckie zdanie lub wiersz mają być własnego autorstwa. Tak, w skrócie, brzmią założenia międzynarodowego poetycko-plastycznego konkursu Poem-Express
dla dzieci od 6 do 14 roku życia.

Mozolna droga na szczyt. Pomysł jest ważny, ale liczy się zwłaszcza upór i niezłomne przekonanie o sensie wyprawy. Znalezienie sponsorów
dla około dwustu siedemdziesięcioosobowej ekipy wymaga talentu Wielkiego Jałmużnika. A w dodatku, żeby nie naśladować poprzedników trzeba wytyczyć własną, unikatową trasę.

Samuel Tyszkiewicz, patriotycznie usposobiony artysta sztuki drukarskiej, nie jest dziś ani tak znany w Polsce, jak sobie na to zasłużył,
ani tak z kretesem zapomniany, jak utyskują nieraz bibliofile, dla których słusznie pozostaje wielbionym idolem.

Wbrew pozorom bohaterem „Żywiny” nie jest ani populistyczny polityk-samorodek z prowincji, ani robiący karierę dziennikarz stołecznej gazety. Powieść Ziemkiewicza skłania raczej do refleksji nad kondycją Polaków i ich państwa po blisko dwóch dekadach od wyjścia z komunizmu.