Jego bronią była odwaga, determinacja i jasne zasady moralne.
Dzięki temu zmienił świat.

Miał skończone siedem lat i tornister na plecach. We wrześniu 1939 zamiast do szkoły na wezwanie burmistrza nadgranicznych Dokszyc poszedł
z dorosłymi kopać rowy przeciwczołgowe… Jako dziesięciolatek był najmłodszym żołnierzem 2 Korpusu Polskiego gen. Andersa, ale tamte trzy lata wolne od nauki to – za sprawą sojuszu Hitlera ze Stalinem – naprawdę nie były wakacje.

Uporządkowany. Stabilny w poglądach. Potrafi walczyć jak wojownik, nigdy nie odpuszcza. Życzliwy ludziom. I absolutnie lojalny. Komunizm rozwalał z pasją. To naprawdę przyzwoity człowiek. Konsekwentny, wymagający, wyrazisty, więc ma wrogów. Wierny zasadom, które realizuje twardą ręką. Strateg i polityczny realista. Bezkompromisowy. Jak się przy czymś uprze… Ale pomysły ma dobre. Na przykład, żeby przywrócić Święto Trzech Króli.

W historii życia rotmistrza Pileckiego uderzają dwie niejako przeciwstawne cechy: heroizm czynów i pewna zwyczajność osoby. Ale to jednak zwyczajność pozorna, całkiem niedzisiejsza. Tak jak niedzisiejsze jest jego bohaterstwo. Herosi kreowani przez sztaby hollywoodzkich scenarzystów nie dorastają Pileckiemu do pięt.

Przez dziesięć lat kierował parafią NMP z Lourdes i skutecznie ożywił duszpasterstwo działające w pobliżu tzw. miasteczka studenckiego. Później, już jako biskup pomocniczy, przez blisko dekadę współpracował z niekonwencjonalnym metropolitą krakowskim Karolem kardynałem Wojtyłą. W marcu 2008 minęło pół wieku od chwili, gdy ks. Albin Małysiak oraz późniejszy papież poznali się w pociągu z Lublina.

Michał Tadeusz Falzmann, był pogodnym, prostolinijnym, prawym człowiekiem. Gdy 18 lipca 1991 roku umierał w dwa dni po niespodziewanym zawale, miał zaledwie 38 lat, żonę i pięcioro dzieci.