Jej dzieło trafiło pod strzechy i wpłynęło na życie Polaków, gdyż – jak słusznie twierdzi Anthelme Brillat-Savarin, autor słynnej „Fizjologii smaku” – losy narodów zależą od ich sposobu odżywiania się.

Pułkownik Ryszard Kukliński (1930 – 2004) odmienił losy świata, Europy, Polski. Zapłacił za to ogromną cenę. Entuzjastycznie witany
w ojczyźnie wiosną 1998 roku, nie doczekał jednak powrotu na stałe,
co jest triumfem egzekutorów stanu wojennego. Oraz ich „późnych wnuków” nadal sprawujących w kraju rząd dusz.

Bardzo popularna jako pierwsza w Polsce kobieta-premier. Mimo sukcesów (głównie medialnych) odniesionych za granicą, w koalicyjnym rządzie Jerzego Buzka od początku była postacią budzącą bodaj największe kontrowersje. I miała przeciw sobie generalnie te same media, które kilka lat wcześniej skutecznie ją wylansowały... Dziś wobec kandydatury Hanny Suchockiej na ambasadora RP przy Stolicy Apostolskiej dystansuje się nawet rodzinna Wielkopolska.

Jerzy Narbutt, prozaik, eseista, publicysta i poeta, jest warszawiakiem z mocnym zapleczem kresowym. Jego przodkowie często zajmowali się słowem. Antoni Narbutt, ojciec autora wydanych właśnie „Awantur polemicznych”, przed I wojną światową był redaktorem naczelnym Tygodnika Wileńskiego, z kolei w rodzinie matki, Stanisławy z Glińskich, było kilku publicystów i literatów, toteż nic dziwnego, że Jerzy Narbutt związał swe istnienie ze słowem drukowanym. Gdyby jednak pokusić się o możliwie lapidarną formułę, trafnie charakteryzującą sylwetkę, drogę życiową pisarza, a także losy jego twórczości, to powinna brzmieć ona po prostu –

W roku 1920 Wadowice, siedmiotysięczne miasteczko leżące
na południowy-zachód od Krakowa, stały się siedzibą starostwa.
A 18 maja tego samego roku w rodzinie państwa Emilii z Kaczorowskich
i Karola Wojtyłów przyszedł na świat młodszy o czternaście lat
od pierworodnego Edmunda – syn Karol Józef.

Kto by przypuszczał, że rosyjski generał narodowości szwedzkiej będzie naczelnym dowódcą sił zbrojnych wybijającej się w dobie rewolucyjnego wrzenia na niepodległość Finlandii? Albo że wnuk znanego entomologa z książęcym rodowodem poprowadzi dwie skuteczne wojny ze Związkiem Sowieckim, a „krwawy rzeźnik fińskich robotników i chłopów” po trzydziestu latach służby u rosyjskiego imperatora zostanie kolejno regentem, przewodniczącym rady obrony państwa i wreszcie prezydentem niepodległej republiki? A jednak – pełne przygód i zaskakujących zwrotów życie fińskiego barona-kawalerzysty było bogatsze niż antynomiczne kategorie, w których zwykle próbuje się je opisać.